بوف کور

اینقدر حرف برای گفتن دارم که از گفتنشان می ترسم زیادند می ترسم بگویم حالم را بهم می زند دستانم را درد می اوردم از ذهن های در هم و برهم دیگران و خودم خسته شدم چرا حالا به حال در امدم الان طوری مینویسم که انگار قرار است کسی این ها را بخواند اما نه شاید شاید هم نه ... دقیقا نمی دانم  ادم ها در سرهایشان فکر های زیادیست فکر هایشان با رفتار و عملشان یکسان نیست هیچ کسی شبیه فکر ها و اینده اش نیست راستی اینده .. اینده من چه می شود !؟ خدایا سرشارم از حرف ها و بهونه ها و دلگیری های بی ارزش ... سر درد دارم ... حالم بد است ... چرا اینگونه حرف میزنم !! مگر نشنیدم به هرچه فکر کنم و با خود تکرار کنم داشته باشم بر زندگی من تاثیر خواهد گذاشت !  من چرا اینطوری میکنم !!!! دیوانه شدم ... دیوانه... دیوانه روانی !!! انسان ها طور دیگرند مثل من من در فکرم مشغولیت های دیگری دارم اگر سرم را به دیوار بکوبم و ضربه های مکرر به ان وارد کنم خون جاری می شود اما افکارم از زیر پوستم بیرون نخواهد امد و تا ابد مرا اذیت می کند !! چرا این فکر ها را میکنم ... خدایا چرا خدا !! اخر کسی به غیر از خدا نیست بگذار با تو بگویم... بوف کور ...